Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Уладзімір Марудаў

Марудаў Уладзімір Нічыпаравіч нарадзіўся 4 лютага 1950 года ў г.п. Зэльва Гарадзенскай вобласці. Закончыў Ленінградскае пажарна-тэхнічнае вучылішча Міністэрства ўнутраных спраў. Служыў ва ўпраўленні пажарнай аховы Гарадзенскага аблвыканкама. Завочна закончыў факультэт фурналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1994). Працаваў журналістам. Вершы друкаваліся ў часопісах “Маладосць”, “Полымя”, альманахах “Дзень паэзіі”, “Дзвіна”, у перакладзе на рускую мову ў часопісе “Неман”, альманаху “Истоки” (1984, Москва, “Молодая гвардия”). Выдаў кнігі вершаў “Памяць” у калектыўным зборніку “Нашчадкі” (1979), “Пад небам родным” (1993). Аўтар тэкстаў некалькіх папулярных песень. Сябра Саюзу беларускіх пісьменнікаў.

Марудаў Уладзімір Нічыпаравіч


Сярэдняя: 4.7 (6 галасоў)

Бацькоўскай шчодрасці парог
Цяплом у сэрцы адгукнецца.
Радзімы кожная з дарог
З маёю ані размінецца.

І будзе радасным жыццё,
Што не злічыць усмешак ветлых,
І столькі ў сэрцы думак светлых,
Што кожны крок -- як адкрыццё.

І зернем дыхае ралля,
І столькі шчасця на прыкмеце,
Што, каб не быў мой край на свеце, --
Яго прыдумала б зямля.



Сярэдняя: 5 (2 галасоў)

Вас жыццё не спісала ў запас,
Той мінулай вайны ветэраны,
Ды няўмольны прыспешвае час,
І не гоіць салдацкія раны.

Гэта ява,
не прывіды сну,
Што яшчэ ад вайны паміраюць...
Болем сэца пішу пра вайну,
Мне яна растрывожыла памяць.



Сярэдняя: 2.7 (3 галасоў)

Вас жыццё не спісала ў запас,
Той мінулай вайны ветэраны,
Ды няумольны прыспешвае час,
І не гоіць салдацкія раны.
Гэта ява, не прывіды сну,
Што яшчэ ад вайны паміраюць...
Болем сэрца пішу пра вайну,
Мне яна растрывожыла памяць.