Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Ірына Маркевіч

Сярэдняя: 2.4 (7 галасоў)

Адчыніце дзверы
Зноўку восень жаўцюткім лісточкам Дзе ж цяпло знайсці лісціку восенню?
Паціхеньку ў акенца стукае, Людзі грэцца ідуць да людзей.
Як жабрак благенькім кіёчкам Адчыніце таму, хто ў ноч цёмную
На начлег да нас вечарам грукае. Прыціскае свой кій да грудзей.
Лісту холадна. Ён адарваўся
Ад радзімай галінкі навекі.
Мне не сорамна. Я не цураюся
Ні радні сваёй, ні зямелькі.



Сярэдняя: 3.2 (9 галасоў)

Зноўку восень жаўцюткім лісточкам
Паціхеньку ў акенца стукае,
Як жабрак благенькім кіёчкам
На начлег да нас вечарам грукае.

Лісту холадна. Ён адарваўся
Ад радзімай галінкі навекі.
Мне не сорамна. Я не цураюся
Ні радні сваёй, ні зямелькі.

Дзе ж цяпло знайсці лісціку восенню?
Людзі грэцца ідуць да людзей.
Адчыніце таму, хто ў ноч цёмную
Прыціскае свой кій да грудзей.



Сярэдняя: 3.8 (13 галасоў)

Па-беларуску пісаць буду.
Мовы роднай не забуду,
Бо яна мая, мая.
Песні ёй спяваю я.
Мілагучна гучаць словы:
Журавіны, лес яловы,
Хмызняк, студня ці адрынка,
Татка, цацка ці ялінка...
Я на ровары паеду
Шпарчэй у краму, на бяседу --
Усюды буду размаўляць.
Без турбот словы гучаць.
Няхай кажуць, што не модна
Па-беларуску гаварыць...
Наша мова так лагодна --
У вяках ёй доўга жыць.
Крытыкуйце мяне, госці,
Усе заўвагі я прымаю,
А на роднай мове песні
Я даўно ўжо спяваю.
Хай жыве мова вякамі,
З-пад нябёсаў звонам льецца.
Між жанкамі, мужыкамі,
Дзецьмі лашчыцца, смяецца.



Сярэдняя: 2.6 (10 галасоў)

Ой, мужык! Які ж ты злыдзень,
Помніш доўга, больш чым тыдзень,
Як нада мною жартаваў
І потым доўга крыўдаваў.

Дык жартавалі ж ў адказ
Над табою ўсе не раз,
Што, забыўшыся пра жонку,
Узяўшы ў рукі грэх, машынку,
Паімчаў шукаць другую
Прыгажуню маладую.

Да цябе няма мне справы:
Гуляй налева ці направа,
Сваю годнасць беражы,
З галавой мацней дружы,
Заўсёды з розумам сябруй,
Сумленне ў лапці не абуй.