Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Міхась Бацян

Сярэдняя: 3.6 (9 галасоў)

Я пазнаеміўся з табою,
І спадабалася мне ты.
Пажартаваўшы з галавою,
Сказала: Я хачу “цвяты”.

“Цвяты”?? --- дык гэта ж не праблема!
Тры ночы дзесьці, за сталом
Гарбату, гэткая дэлема,
Я піў з духмяным пірагом.

Пакінуўшы сіе застолле,
Пачаў збірацца ў паход.
Было “прыемнае” надвор’е:
Зіма, і скора Новы год…

Аўтобусаў няма, усюды ціха,
Няма аўтамабіляў на шашы,
І чую: замярзаю я пакрыху,
А ў горадзе не бачна ні душы.

Стаяў хвіліны тры, да магазіна
Кілометраў 15, можа больш,
Успомніў наказанні цеткі Ніны:
- Купі сабе, нарэшце, капялюш!!

У 7 гадзін дабраўся я дахаты,
У руках трымаў замерзшыя “цвяты”,
Стаяла на стале мая гарбата,
Адпачывала ў цеплым ложку ты.

Прылег і пагрузіўся ў летуценні,
Ледзь адыходзіў ад начной хадзьбы.
У тры ночы пасля гэтага здарэння
Скажу: Схадзі сама купі сабе “цвяты”…



Сярэдняя: 4 (5 галасоў)

Калі трымае Вас жыцце за яйкі,
і Вы не ўпэўнены, што так і трэба,
Калі, не кажучы ўжо пра сайку,
Няма за што купіць кавалак хлеба.

Калі Вы зразумелі, што няшчасны,
Не бачыцца прасвету ў каръеры,
і хочацца набыць куток уласны
Непрынцыпова ў якім памеры.

Вы не турбуйцеся, навошта вам кватэры,
Багатыя буржуйскія бярлогі,
Навошта туалетныя паперы
і цеплыя бетонныя падлогі?

ідзіце у бамжы, скажыце свету,
Што хопіць пражываць жыцце дарэмна,
Штодзенна карыстайцеся газетай,
і будзе тады добра і прыемна.



Сярэдняя: 3.7 (7 галасоў)

Колькі жыву - сам сабе разважаю:
Дзеля нечага ж я на свеце з'явіўся,
Кудысьці іду і парады шукаю.
А можа не там я калісьці спыніўся?

А можа не там я цяпер пражываю,
Каб сэнс невялікі набыць існаваннем?
Не тыя паперы пад вечар чытаю,
Не тое цяпер вывучаю пытанне?

А можа, маё меркаванне нязначна,
І нехта другі ўключае святло?
Быць можа вялікі і воку нябачны
Абраў нас, каб мы ратавалі дабро.



Сярэдняя: 4.5 (2 галасоў)

Падыходзіць апошняя станцыя,
Сэрца сціснута ў поўных грудзях.
На пероне адна інфармацыя -
Прызнак жыцця.

Самалеты, аўтобусы, робаты –
За жалезам не бачна канца.
Металічны саюз вырашае:
Выслаць ганца.

(Прыпеў)

Я іду.
Па полю, па палеткам.
За спіной
Кідаю гарады.
Я прайду
З мелодыяй і ветрам
Дзе цвітуць
Апошнія сады.

Мертвыя людзі бязкрайняй зямлі
Глядзяць мне ў след пустымі вачамі
Блішчаць на іх тварах скупыя агні
Пасечаныя мячамі.

Поўныя грудзі пяску з-пад сапраўднай крыві.
Апошніх сапраўдных людзей што цяпер
Віднеюцца толькі касцямі з зямлі,
Стварылі смяротны шэдэўр.