Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

паэзія

Сярэдняя: 5 (4 галасоў)

Спытали аднойчы
- Вы пішаце вершы?
- Пішу - адказала.
- Каторы найлепшы?
- Не ведаю нават
што вам і казаці,
яны мае дзеці,
а я для іх маці...
І кожны па-свойму
мне любы і мілы,
там думкі мае
выпрабоўваюць крылы,
нібы птушаняты,
у вырай свой першы
з гнязда вылятаюць
у свет мае вершы...
Мо прыйдуцца дзесьці
каму да спадобы,
як добрыя весці,
палечаць хваробы
і нават калі
не ўразяць нікога
я буду пісаць,
бо мая ў іх дарога…

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115072006737



Сярэдняя: 5 (1 голас)

Згода i здрада

Гэта вельмi адказна – быць любiмай.
Нiбы вершы складаць – як сабе – другому:
Усячэннi радкоў, марфем глыбіні...
Бачыш – Ясельда ўпадае ў кому,
Быццам у здраду i быццам у згоду.

«Запомні слова па-беларуску…»

Запомні слова па-беларуску – летуценніца.
Тут і зараз не выправiць анічога.
Летуценнi прываблiвы, як пяшчота,
Як тыя брамы – далонi лёсу. Прага ўцешыцца –
Не каханне, мы няўцешныя – каб не спраўдзiцца.
Чалавечнасць твая – паводле Той постацi –
Чалавечнасць твая, паходжання Боскага,
Ненавiдзiць мяне ўсімі сваімі ранамі,
Не даруе, бо я – абраная –
Адмаўляю абранне.



Сярэдняя: 4.6 (61 голас)

Баяцца паэты прастояў.
Як гнёт: «Ні дня без радка...»
З парожняга ды ў пустое —
Абы не гуляла рука.

А што гэта значыць — прастоі?
А гэта — вяртанне ў свет,
А гэта... а гэта ўсё тое,
Што знаў «да паэта» паэт.

Што ў сэрцы насіў і песціў
I чым не прарочыў, а жыў,
Што ўпохапкі словам не збэсціў —
Адзіным, застылым, чужым.

Кайданнае наканаванне,
Як гнёт: «Ні дня...» — Праз вякі.
I птушак, і дум кальцаванне,
Што трапілі з неба ў сілкі.

А вечнасць — пакуль яшчэ тайны
Не знае рука.
Радок — гэта знак. I звычайнасць.
Пакуты і лёс — да радка.



Сярэдняя: 4.7 (10 галасоў)

Вы не знаходзілі натхненне?
Я недзе тут яго згубіла.
Цяпер блукаю сумным ценем –
І без яго мне свет не мілы.

Яно, напэўна, збегла ноччу
У сшытак лепшага паэта.
А я сяджу, марную вочы,
Яго чакаючы дагэтуль.

Мо Вам патрапіць мая згуба?
Дык, калі ласка, падхапіце
І, даражэнькі сябар любы,
Як-небудзь мне яго дашліце!

9.03.2011