Я ўжо ў казкі не веру,
Прывідаў, русалак ды лешых няма.
Я ведаю, што цмок не вартуе князёўну,
А я не яна.
Я прачытала, што цудаў не бывае,
Што Дзед Мароз сапраўдны не жыве,
Я здагадалася, што Бабка Ёжка
Не лётае ў паветры на ступе.
Таксама няма ні пярэваратняў, ні вампіраў,
Начных крывасосаў-забойц,
Ведзьмы не ўладкоўваюць шабашы
На Лысай гарэ ў Святую ноч.
Атрымалася, што жыццё не такое цікавае,
Як пяюць пра яго гусляры,
Што легенды — гэта тыя ж казкі,
Толькі прыдумалі іх махляры.
Апынулася я ў свеце нудным ды сумным,
Дзе ўсё жыццё — эпапея-раман,
У якім тысячы герояў шукаюць,
Але не знаходзяць падман.