Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

прырода

Яшчэ не ацэнена

Што за раптоўная навала
Мне закружыла галаву
І сярод ночы распачала
Дажджу турботную главу.

І гаманіла, разважала
Сцяной бязлітасных размоў,
З асфальту парай падымала
Астачу леташніх слядоў.

Калоціцца, трасецца глеба!
Пярун карцеччу б'е наўкол,
Маланкі расшываюць неба,
Агню пранізлівым шыўком.



Яшчэ не ацэнена

Снег пушысты, бадзёры, крамяны
Ціхай беллю празрыстаю лёг,
Дрэвы, хаты ахутаў рахманы,
І застыў на шырокіх палёх.

Першы снег - гэта сэрцу навіна,
Гэта - раны прыкрыла зямля,
Гэта - з жартам прабегла дзяўчына,
Смех пры студні і скрып жураўля.



Яшчэ не ацэнена
Першы снег сыпануў на світанні —
Светлы пух на платах, на траве,
Што сказаць вераб'ю ў спачуванне?
Пастаю, памаўчу —
                        хай жыве.

Весні гром пракаціўся нясмела —
Быць цяплу, быць святлу, дабраце.
Што сказаць гэтай яблыньцы белай?
Памаўчу і пайду —
                        хай цвіце.

Спорны дождж над пажоўклаю нівай
Жыту горкую смагу запіць.
Што сказаць мне бярозцы шумлівай?
Падыду, абніму —
                       хай шуміць.

Ліставей на лугах, на балоце.
Завядання разгул не суняць.
Што сказаць жураўлям пры адлёце?
Пастаю, уздыхну —
                        хай ляцяць.