Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі

Людміла Воранава

Сярэдняя: 4.4 (8 галасоў)

Не пакіну Радзіму, не з’еду!
Вельмі лёгка любіць з-за мяжы.
Найцяжэй несці крыж яе, беды
Разам з её праз цемру імжы.

Разам з роднай старонкай трымацца
За далоні, як сёстры, браты…
І народам яе называцца,
Які стаў больш, чым родны, святы!

Дыхаць разам адным з ёй паветрам,
Мокнуць разам у восеньскі дождж,
Праз гады з ёй прайсці кіламетры
Шлях жыцця свой упоперак, удоўж…

Не пакіну Радзіму! Балюча
Бачыць, чуць, як хвалюецца люд,
Як сумленне ахоўнікаў мучыць
У час бяссоніц сардэчных пакут.

Цяжка ўсё назіраць гэта, людзі!
Як кашулю за два рукавы
Рвуць і топчуць нацельную ў брудзе,
Раздзіраюць народ мой жывы…

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2020
Свидетельство о публикации №120093002143



Сярэдняя: 4.7 (12 галасоў)

1
Не патрэбна ніякаму часу вайна!
Не патрэбна і нашаму веку!
Не прыносіла шчасця ніколі яна -
Колькі гора дала чалавеку!..
2
Кардынальна не вырашыць прагнасць крыві
На Зямлі ўсе люцкія пытанні,
Бо, знішчаючы ў дрэве яго карані,
Зелянець лепей крона не стане…
3
А калі й застанецца расточак які
Доўга будзе ўверх прабівацца,
Пакуль ствол яго стане драйляны, тугі...
Трэба вырасці - каб дрэвам звацца…
4
Так і род чалавечы, калечыць вайна -
І дранцвеюць ад ранаў галіны,
Нараджае нянавісць і жорсткасць яна
І для помсты рыхтуе прычыны.
5
Адгукаецца рэхам вайна ва ўсім -
Не падымеш ахвяр і не вернеш…
Только боль для нашчадкаў і памяці дым
Застаецца і блудзіць, як дэрвіш.

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2015
Свидетельство о публикации №115081803813



Сярэдняя: 4.4 (12 галасоў)

Не саромейся, братка, сябе!
Сорам, можа, і добрая справа,
Але годнасць у сэрцы глыбей.
Вось такая, як кажуць, праява.

Не ганьбуй ты сябе і народ,
Не цурайся матулінай мовы.
Першы блін рэдка трапіць у рот,
А другі можа быць адмысловым.

Неадступна наперад ідзі
І нясі ў сэрцы роднае слова...
Не згубі толькі годнасць, глядзі!
Без яе не магчыма размова.
г. Мінск, 24. 11. 2016 г.

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2016
Свидетельство о публикации №116112402926



Сярэдняя: 4.8 (24 галасоў)

Не той беларус, што надзеў вышыванку,
А вокам зайздросным глядзіць за мяжу,
А той, хто рупліва і з самага ранку
Прыбраў і ад смецця ачысціў шашу.

Не той беларус, хто на плошчах галосіць,
І з пафасам, грозна трасе кулаком,
А той, хто дарэмна нічога не просіць.
І кожнага лічыць сваім сябруком.

Не той беларус, хто забыўся пра маці,
Не той хто, Радзіму прадасць за даляр,
А той, хто свайго не пакіне дзіцяці,
І той, хто зямельцы сваёй - гаспадар.

Не той беларус, хто схаваўся за плечы,
І па-беларуску крычыць: «Патрыёт!»
А той, хто жыцця не ўяўляе з малечы
Без роднай зямлі і складае народ.

© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2018
Свидетельство о публикации №118070405997