Не злосна кажучы, - даволі...
Праслухаць можна усяго.
Але паслухаць,
страціць волю,
магчыма побач з тым,
хто ё.
Існуе шмат каго у свеце.
Ёсць парэальней пэўна,
ёсць.
Мне іх навобмацак не зведаць.
Ёсць веды прывідаў,
мой госць.
Як пойдзеш з дому,
з гэтай хаты,
дык буду прывідам табе.
Я, гаспадар,
на сёння,
мацай.
Пакуль даю,
- не гні мяне.
Пагнеш - пагоніш без разбору,
дык будзе возам гэты дом.
Кібіткай будзе,
Буддай,
млосным;
падманам з косткаю,
нагой.

Дарога дадому...
********************************
Прывітанне, любая Градзянка!
Патрапляю ў кожны мамін след...
І лячу з гары ў драўляных санках,
І бабуля рада мне, і дзед.

І бягу ў грыбы з малодшым братам,
У вясёлкавым блукаю сне.
Наступаюць хуценька на пяты
Год за годам вельмі спрытна мне.

Грукаюць па рэйках колы гучна -
Разагнаўся ні на жарт цягнік.
Ды матыў шчымлівы, мілагучны -
Той, што думкі лашчыў, раптам знік.

Бо зусім не тая ўжо Градзянка,
І сышлі суседзі на пагост,
Не сустрэне матухна на ганку,
Не пакліча ўлетку сенакос...

Стану прад іконай на калені -
Аб адным я Бога папрашу:
Каб хоць на хвілінку, на імгненне
Абагрэў збалелую душу...
25.01 - 2015 г.