Вершы беларускіх паэтаў

Нацыянальны паэтычны партал

Уваход

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі
Галоўная

2011

інтэрнэт іронія ісціна абыякавасць адзінота адзіноцтва Айчына анекдоты барацьба Беларусь Бог бязвінна загінуўшым у мінскім метро віншаванне вайна ваўчаня вера верлібр вершаплёцтва вершы вершы для дзяцей восень вясна гісторыя гандлярства горад грамадзянская лірыка графаманія грошы гумар гумарыстычныя вершы дзяржава дзяўчына дзяцінства думкі духоўнасць душа жыццё зіма захапленне казкі камунізм каханне каханьне каштоўнасці краіна лес лета людзі містыка маладосць мама мастацтва менталітэт мова музыка надзея народ натхненне небяспека ноч няволя пакуты пакуты душы памяці паэтаў парады харчавання парк патрыятызм пачуцці паэзія паэтам пейзажная лірыка пераклад пераклады вершаў песня прыгажосць прырода прытчы птушкі п’янства радзіма развіццё разважанні разважанне расстанне растанне релігія родная мова родны край роздум розум рэвалюцыя рэлігія рэчаіснасць сіла духу сакура самота санеты сатыра свабода смерць спакуса спачуванне старажытнасць сум сучаснасць сяброўкі таемнае талент талерантнасць таямніца творчасць тэракт у метро тэрарызм філасофія філясофія цела чалавек Чарнобыль шчасце экалогія юнацтва

Тайная вайна

Сярэдняя: 4.6 (13 галасоў)

Самая страшная ў свеце вайна -
Тайная.
Нябачная.
Знутры -
Як рак.
Нават не адчуваеш -
Як паміраеш.

Танка а прыцемках

Сярэдняя: 4.8 (14 галасоў)

Пад небасхілам
Ляціць чароўны бусел
Падчас заходу.
Укрыў зямлю крыламі:
Прыцемкі надыходзяць.

Твае вочы

Сярэдняя: 4.9 (9 галасоў)

Твае вочы мяняюць колер,
І мне колеры гэтыя любыя:
Светла-жоўтыя мілыя сонейкі,
І кашэчы зялёны прыжмур,
І блакітна-зялёныя хвалі,
Што душу маю ўскалыхалі,
І карычневы беражок
У час адхлыну блакіту хваляў…
Твае вочы – шырэй небакраю
І бліжэй за ўсё на Зямлі!..

Твае святло

Сярэдняя: 2 (1 голас)

Блішчыць у тваім ліхтарыку святло,
І свеціш ты, зараза, мне ў вока.
Ды я б прыняў, навошта мне яно?
Але яшчэ ты ад мяне далека.

Ідзеш, і адчуваю, як прамень
Мазгі мае няшчадна праядае.
І з кожным крокам, кожны божы дзень
Мацней я твой ліхтарык адчуваю.

Ну вельмі непрыемна ўнутры,
Падмігвае чырвонае ўжо вока…
Табе б за гэта ў вуха засвяціць,
Але яшчэ ты ад мяне далека..